cz.21. UZUPEŁNIENIE Dodane przez Adolf dnia Maja 10 2013 16:19:19
Adolf Głowacki: "NIEZWYKŁE CZASY, LUDZIE I ZDARZENIA..." Szczecin 2013
21. UZUPEŁNIENIE
Maria Dec-Zaleska z Wrocławia, zdobyła plany geodezyjne Bukowiny, Kamionki i Gontowy z przed 1900 roku, które obrazują rozmieszczenie zabudowy oraz rozdrobnienie działek siedliskowych przez kolejne podziały dla młodego pokolenia. Na działce kościelnej w Bukowinie, oznaczona jest kaplica fundacji Sebastiana Krąpca. Lokalizacja jej w/g przekazu ustnego przy gościńcu za Sirantową pasieką, była błędna. Tam stała mała kapliczka przydrożna z figórką. Na planie Kamionki oznaczona jest karczma i zabudowa folwarczna na początku Krasowiczyny. Rozdrobnienie siedlisk w Milnie jest zbliżone do powojenneo, natomiast bardzo rzadką zabudowę miała Gontowa. Oznaczonych jest zaledwie 37 gospodarstw i budynki straży granicznej oraz służby celnej. W końcowym okresie wioska miała 80 gospodarstw. WładysławBieniaszewski przysłał mi wiadomość, że przed pierwszą wojną światowa, na Gontowie był kościółek pw. Św. Franciszka. Na planie wioski nie ma takiej budowli.
Odnaleziona przez Marię Zaleską-Łanową Księga Kasowa budowy kościoła, w zasadniczy sposób koryguje dotychczasowe wiadomości o świątyni i parafii mileńskiej. Budowa rozpoczęła się w czerwcu 1908 roku, a zakończona została podczas wojny w 1915. W księdze nie ma żadnego zapisu o patronacie proboszcza załozieckiego ks. Gerarda Rachalskiego i wsparciu budowy przez hr. Cieńskich z Pieniaków. Do Zadaszenia w 1913 roku, prowadził ją ks. Walerian Dziunikowski, po nim do końca ks. Wiktor Szklarczyk. Ten ostatni po wojnie do 1923 roku, zajmował się odbudową plebanii i prowadził roboty porządkowe i zabezpieczające przy kościele. Odbudową wieży zajął się w 1925 roku, ks. Adam Wróbel z arch. Wawrzyńcem Dajczakiem z Reniowa. Według A. Worobca, ks. Wróbel w 1924 roku mianowany został administratorem parafii załozieckiej, ale w oskarżeniu z 1927, o branie łapówek dolarowych za załatwienie zwolnienia z wojska, figuruje jako proboszcz mileński. Być może przeniesiony został później do Milna. Przemawia za tym fakt, że od 2.02 do 21.08.1927 prowadził mileńską Księgę Protokołów Przedślubnych obejmującą lata 1927-1930. Po nim jest 16 miesięczna przerwa, a od 21.01.1929 do 5.07.1930 ks. Paweł Bieńko. Odbudowę wieży zakończono w 1928 roku. W tych latach wybudowano też kościółek gontowiecki.
Z tych i innych dokumentów wynika, że parafia mileńska wydzielona zostala w 1910 roku, a zatwierdzona (wg. A. Worobca) w 1920. Praktycznie jako samodzielna jednostka działała zaraz po wydzieleniu. Pasterzowali jej kolejno księża: Walerian Dziunikowski, Wiktor Szklarczyk, Adam Wróbel, Winniczek (krótko), Paweł Bieńko, Walenty Garczyńki i jako ostatni, do końca naszego pobytu na ojczystej ziemi, Aleksander Markiewicz. Szerzej omówione są te sprawy w opracowaniu „Milno w starych dokumentach” i w Internecie na stronie Milna, „Księga kasowa budowy kościoła”.
Adolf Głowacki: NIEZWYKŁE CZASY, LUDZIE I ZDARZENIA...
